Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
oddechowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mający związek z oddechem, oddychaniem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Narządy oddechowe. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oddechowy — «dotyczący oddechu, oddychania» Narządy, organy oddechowe. Ruchy oddechowe klatki piersiowej. ∆ Tlenowy aparat oddechowy «aparat umożliwiający oddychanie dawkowanym tlenem sprężonym w butli stalowej, stosowany np. w lecznictwie, lotnictwie,… … Słownik języka polskiego
aparat — m IV, D. u, Ms. aparatacie; lm M. y 1. «urządzenie spełniające określone zadania w wyniku zachodzących w nim procesów fizycznych lub chemicznych, które w przeciwieństwie do działania maszyn nie służy do przetwarzania lub wytwarzania energii… … Słownik języka polskiego
diafragma — ż IV, CMs. diafragmamie; lm D. diafragmaagm 1. anat. «szeroki, płaski mięsień oddzielający u człowieka i ssaków jamę piersiową od brzusznej; główny mięsień oddechowy; przepona» 2. fot. «urządzenie mechaniczne wbudowane w obiektyw fotograficzny,… … Słownik języka polskiego
jelitodyszec — m II, DB. jelitodyszecszca; lm M. jelitodyszecszce, D. jelitodyszecszców zool. jelitodyszce «Enteropneusta, gromada zwierząt morskich o robakowatym ciele, których przednia część przewodu pokarmowego służy jako narząd oddechowy; występują w około… … Słownik języka polskiego
kamfora — ż IV, CMs. kamforaorze zwykle blm «związek organiczny z grupy terpenów, keton wydobywany z drzewa kamforowego albo otrzymywany syntetycznie, w postaci bezbarwnej, krystalicznej masy o swoistym zapachu, ulatniający się szybko już w temperaturze… … Słownik języka polskiego
krztusiec — m II, D. krztuśca, blm med. «zakaźna, bardzo zaraźliwa choroba głównie wieku dziecięcego, której objawami jest nieżyt oddechowy z kaszlem spastycznym; koklusz» … Słownik języka polskiego
lobelina — ż IV, CMs. lobelinanie, blm farm. «alkaloid zawarty w zielu jednego z gatunków lobelii (obecnie otrzymywany również syntetycznie), używany jako lek pobudzający ośrodek oddechowy, stosowany w przypadkach porażenia tego ośrodka, zatrucia tlenkiem… … Słownik języka polskiego
łaźcowaty — + zool. łaźcowate «Anabantidae, rodzina ryb, których charakterystyczną cechę stanowi pomocniczy organ oddechowy, umożliwiający krótkie przebywanie na lądzie; obejmuje liczne gatunki» … Słownik języka polskiego
pęcherz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «wypełniona płynem wypukłość na ciele powstała wskutek oparzenia lub odciśnięcia skóry» Porobiły mu się na dłoniach pęcherze. Wyskoczył mu pęcherz na pięcie. ∆ leśn. Pęcherz żywiczny «szczelina między sąsiednimi … Słownik języka polskiego
pławny — «ułatwiający pływanie, służący do pływania» ∆ Błona pławna «błona łącząca palce kończyn pływających ptaków, płazów, gadów i niektórych ssaków, pomagająca im przy pływaniu; błona pływna» ∆ Pęcherz pławny a) bot. «pęcherzykowata, wypełniona… … Słownik języka polskiego
